Η αθέατη πλευρά της Εαμικής
Αντίστασης
ΤΟΥ ΚΩΝ/ΝΟΥ ΨΗΦΗ
ΤΟΥ ΚΩΝ/ΝΟΥ ΨΗΦΗ
Καθηγητού
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΗΣ
ΕΤ1 ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ
Στις 13 Απριλίου 2006 είχα την υπομονή να παρακολουθήσω στην ΕΤ1 ένα αφιέρωμα στον Εμφύλιο που παρουσίασε ο κ. Στ. Κούλογλου. Επειδή το αφιέρωμα δεν περιορίστηκε στον Εμφύλιο, αλλά επεξετάθη και στην αντίσταση της περιόδου 1942-44, γεγονότα τα οποία έζησα, ενώ ο κ. Κούλογλου τα επληροφορήθη εμμέσως και από αφηγητάς της αριστεράς, οι οποίοι ούτε λίγο ούτε πολύ προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι το Κ.Κ.Ε. με τον ΕΛΑΣ απελευθέρωσε από την τριπλή κατοχή της χώρα μας και αφιλοκερδώς, χωρίς να έχει πρόθεση να καταλάβει την εξουσία. Δικαιούμαι να έχω άποψη και αντιρρήσεις, σ' όσα μας έδειξε η ΕΤ1.
Συγκεκριμένα στο αφιέρωμα ελέχθη, ότι ο Συνταγματάρχης Δημ. Ψαρρός Διοικητής του 5/42 Σ.Ε. και αρχηγός της απελευθερωτικής οργάνωσης ΕΚΚΑ, εφονεύθη από έναν αντάρτη του ΕΛΑΣ. Αυτό βέβαια βολεύει την Αριστερά διότι κατά τη σύγκρουση των Ελασιτών με το 5/42 Σ.Ε. του Ψαρρού, εφονεύθη μόνον ο Ψαρρός από κάποιο ατίθασο και απείθαρχο Ελασίτη και όχι υστέρα από εντολή του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ Άρη Βελουχιώτη, ο οποίος είχε την πρωτοβουλία για την έναρξη και διεξαγωγή των εχθροπραξιών την 17/4/1944 δεύτερη ημέρα του Πάσχα, κατά την οποία δεν διαλύθηκε απλώς του 5/42 Σ.Ε. οπό τον ΕΛΑΣ-ΚΚΕ, όπως συνέβη τις δύο προηγούμενες φορές, κατά την διάρκεια του προηγουμένου έτους 1943, αλλά εξοντώθηκε, αφού εκτελέστηκε το 65 % της συνολικής δυνάμεως εκ 400-500 ανταρτών. Η ανάλυση κατά κατηγορίες των εκτελεσθέντων πείθει, ότι πρόκειται για "Εθνοκάθαρση" και όχι για απλή διάλυση, όπως ανακριβώς οι αξιωματούχοι της Αριστεράς διατείνονται.
Συγκεκριμένα ο Ψαρρός με 104 συνεργάτες του παραδόθηκε οικειοθελώς-και δεν αιχμαλωτίσθηκε- πλέον 102 αντάρτες, που δεν έλαβαν μέρος στις εχθροπραξίες, αλλά συνελήφθησαν στα σπίτια τους ευρισκόμενοι εν αδεία εξαιτίας των εορτών του Πάσχα και ακόμα 70 εκτελέστηκαν μόνο με την κατηγορία, ότι ήσαν οπαδοί της ΕΚΚΑ και τέλος 27 εφονεύθησαν κατά την διάρκεια των τριημέρων εχθροπραξιών. Έτσι στο λόφο του Κλήματος Δωρίδας, όπου το οικείο μνημείο (Μαυσωλείο) κείτονται δολοφονηθέντες από Ελληνικά χέρια 303 (104+102+70+27 = 303) Έλληνες πατριώτες, που βγήκαν στο βουνό να πολεμήσουν τον κατακτητή συμβάλλοντες και αυτοί στη σύντομη απελευθέρωση του τόπου μας.
Ο
Ταγματάρχης του ΕΛΑΣ, Θύμιος Ζούλας ,
παραδέχθηκε στη δική του έκθεση προς το ΚΚΕ το έτος 1955 στην υπερορία,
ότι "τον Ψαρρό τον σκότωσα εγώ, όταν τον
έπιασα αιχμάλωτο στο Κλήμα Δωρίδος, όπως είμασταν σύμφωνοι με τον Άρη"
(Βλ, Κ.Μπαρμπή σελ.92 και Γρηγ. Φαρακος «Ο Άρης Βελουχιώτης»).
Οι αφηγητές του αφιερώματος του κ.Κούλογλου, αλλά και γενικώς η Αριστερά, δηλώνει ότι η πόλη της Καρδίτσης ήταν η πρώτη πόλη που ελευθερώθηκε κατά την διάρκεια του πολέμου από τον ΕΛΑΣ, από τους κατέχοντες αυτήν Ιταλούς. Η αλήθεια είναι, πως οι Ιταλοί, χωρίς καμιά ενόχληση από τους Ελασίτες , οι οποίοι από απόψεως αριθμού και οπλισμού ήσαν ακόμα στα σπάργανα, μη έχοντος την δυνατότητα να αντιμετωπίσουν έστω και Ιταλούς. Το πρωί της 11ης Μαρτίου 1943 ανεχώρησαν για τη γειτονική πόλη, την πόλη των Τρικάλων απέχουσα μόλις 26 πεδινά χιλιόμετρα, ένθα και η έδρα της Μεραρχίας Pinerolo. Τα ολιγάριθμα τμήματα του ΕΛΑΣ εισήλθαν στη πόλη της Καρδίτσης μετά από τρεις ημέρες, με επικεφαλής τον Κων. Καφαντάρη ψευδώνυμο " Νικηταράς" και τον Γρηγ. Γερούκη.
Οι αφηγητές του αφιερώματος του κ.Κούλογλου, αλλά και γενικώς η Αριστερά, δηλώνει ότι η πόλη της Καρδίτσης ήταν η πρώτη πόλη που ελευθερώθηκε κατά την διάρκεια του πολέμου από τον ΕΛΑΣ, από τους κατέχοντες αυτήν Ιταλούς. Η αλήθεια είναι, πως οι Ιταλοί, χωρίς καμιά ενόχληση από τους Ελασίτες , οι οποίοι από απόψεως αριθμού και οπλισμού ήσαν ακόμα στα σπάργανα, μη έχοντος την δυνατότητα να αντιμετωπίσουν έστω και Ιταλούς. Το πρωί της 11ης Μαρτίου 1943 ανεχώρησαν για τη γειτονική πόλη, την πόλη των Τρικάλων απέχουσα μόλις 26 πεδινά χιλιόμετρα, ένθα και η έδρα της Μεραρχίας Pinerolo. Τα ολιγάριθμα τμήματα του ΕΛΑΣ εισήλθαν στη πόλη της Καρδίτσης μετά από τρεις ημέρες, με επικεφαλής τον Κων. Καφαντάρη ψευδώνυμο " Νικηταράς" και τον Γρηγ. Γερούκη.
Η
συμπεριφορά τους ήταν χειρότερη των κατακτητών Ιταλών, αφού έκαψαν τα
αρχεία της Εφορίας, του Πρωτοδικείου, άνοιξαν τις φυλακές, αδιακρίτως
συνέλαβαν και εκτέλεσαν πολίτες με το πρόσχημα, ότι ήσαν συνεργάτες των
Ιταλών. Χαρακτηριστική περίπτωση ήταν η σύλληψη της ΑΡΕΤΗΣ ΓΟΡΔΙΟΥ
υπαλλήλου Αγροτικής Τραπέζης της οποίας έκοψαν τα μαλλιά και την
διαπόμπεψαν περιφέροντας την στη πόλη πάνω σε κάρο και τελικά την οδήγησαν
στο κοιμητήριο του ημιορεινού χωριού Κανάλια, όπου την βασάνισαν αγρίως
και τελικώς την εκτέλεσαν δια μαχαίρας. Αφήρησαν υφάσματα και είδη
υποδήσεως . Τους ιδιοκτήτες καταστηματάρχες τους
εφοδίασαν με απλές πιστωτικές αποδείξεις, με την υπόσχεση, ότι θα πληρώσει
η πρώτη Ελληνική Κυβέρνηση, μετά την απελευθέρωση. Για τον έρανον της
φανέλλας του Αντάρτη, εισπράτετο υποχρεωτική και όχι προαιρετική εισφορά
εμπόρων πολιτών, επί τη βάσει καταλόγων συνταχθέντων εκ των προτέρων και
εζητείτο ορισμένο χρηματικό ποσό από τόν καθένα χωριστά.
(Βλ. Λ.Καταφυγιώτης "ΟΙ ΑΝΤΑΡΤΑΙ" σελ. 40 και
Γρηγ.Γερούκη "Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ" σελ. 13-15).
Αλήθεια τι απέγινε ο πακτωλός των χρυσών λιρών Αγγλίας με τις οποίες εφοδίαζε το Βρετανικό θησαυροφυλάκιο το ΕΑΜ δια την διεξαγωγή του αγώνα, αφού κατά τα αναγραφόμενα παραπάνω -έδινε στους δύσμοιρους παραγωγούς (αγρότες, κτηνοτρόφους. εμπόρους κλπ) απλές υποσχετικές αποδείξεις, την εξόφληση των οποίων θα πραγματοποιούσε η πρώτη μεταπελευθερωτική Κυβέρνηση. Το ερώτημα απευθύνεται αποκλειστικώς προς την Αριστερά, ως άμεσα θιγομένη και υπόλογη, διότι είχε ηθική υποχρέωση – όπως τούτο έπραξε η άλλη απελευθερωτική οργάνωση ο ΕΔΕΣ- να ενημερώσει το σύνολο των Ελλήνων για την τύχη του κολοσσιαίου ποσού του ενός εκατομμυρίου διακοσίων εξήντα χιλιάδων (1.260.000) χρυσών λιρών και να πληροφορηθεί το Πανελλήνιο και προπαντός οι νεώτεροι των Ελλήνων, και να ακουστεί και η Altera Pars η οποία παραμένει παγίως, μονίμως, και επικινδύνως βωβή. Προσθέτω ακόμα εδώ, ότι οι Ιταλοί ενθυμούντο κατά καιρούς την πόλη της Καρδίτσης και επέστρεφαν με το Ιππικό τους σ' αυτή. Οι Ελασίτες χωρίς να ρίξουν ούτε μία τουφεκιά, έσπευδαν να προστατευθούν στη χλωρίδα των υπωρειών στα βουνά των Αγράφων.
Τέλος, η Αριστερά αποσιωπά αιδημόνως, ότι τον Σεπτέμβριο του '43 - με τη συνθηκολόγηση των Ιταλών - οι Γερμανοί ανακατέλαβαν τη πόλη της Καρδίτσης και παρέμεινε στην κατοχή τους μέχρι τον Οκτώβριο του '44, ότε και αποσύρθηκαν από τη χώρα μας.
Με την συνθηκολόγηση της Ιταλίας το Σ/βριο του '43 η Ιταλική Μεραρχία Pinerolo εδρεύουσα στην πόλη των Τρικάλων Θεσσαλίας, παρέδωσε ολόκληρο τον οπλισμό στον ΕΛΑΣ, ο οποίος κατέστη ανεξάρτητος από οπλισμό από το συμμαχικό Αρχηγείο Μέσης Ανατολής και αφού παραβίασε τη συμφωνία περί κοινού Στρατηγείου στο οποίο, ως γνωστόν, συμμετείχαν όλες οι αντιστασιακές οργανώσεις (ΕΑΜ, ΕΔΕΣ, ΕΚΚΑ και ΠΑΟ) το οποίο είχε την έδρα του στο ορεινό χωρίο Περτούλι, αμέσως και χωρίς χρονοτριβή, ενήργησε επίθεση την 9/10/1944 για να διαλύσει την μη αριστερή απελευθερωτική οργάνωση του ΕΔΕΣ (Ν,ΖΕΡΒΑ) η οποία είχε αναπτύξει αντάρτικο σ' όλο το χώρο της Ηπείρου. Ο Εμφύλιος αυτός σπαραγμός διήρκησε επί πεντάμηνο, ήτοι μέχρι 29/2/1945, ότε υπεγράφη η συμφωνία της Πλάκας Μυροφύλλου.
Παραλλήλως εξαπολύθηκε από μέρους του ΕΑΜ ένας εκτεταμένος και άγριος διωγμός κατά των μελών των αντιπάλων οργανώσεων, με συλλήψεις, ξυλοδαρμούς, φυλακίσεις (στρατόπεδο Μεζήλου) και το χειρότερο με εκτελέσεις άνευ βεβαίως δίκης. Κατά το 1944, και μόνο στη Θεσσαλία, χάθηκαν με βασανιστικό θάνατο από αντάρτες του ΕΛΑΣ περισσότεροι των οκτακοσίων Θεσσαλών (Βλ Λ. Καταφυγιώτης "ΟΙ ΑΝΤΑΡΤΑΙ" σελ. 78).
Αλήθεια τι απέγινε ο πακτωλός των χρυσών λιρών Αγγλίας με τις οποίες εφοδίαζε το Βρετανικό θησαυροφυλάκιο το ΕΑΜ δια την διεξαγωγή του αγώνα, αφού κατά τα αναγραφόμενα παραπάνω -έδινε στους δύσμοιρους παραγωγούς (αγρότες, κτηνοτρόφους. εμπόρους κλπ) απλές υποσχετικές αποδείξεις, την εξόφληση των οποίων θα πραγματοποιούσε η πρώτη μεταπελευθερωτική Κυβέρνηση. Το ερώτημα απευθύνεται αποκλειστικώς προς την Αριστερά, ως άμεσα θιγομένη και υπόλογη, διότι είχε ηθική υποχρέωση – όπως τούτο έπραξε η άλλη απελευθερωτική οργάνωση ο ΕΔΕΣ- να ενημερώσει το σύνολο των Ελλήνων για την τύχη του κολοσσιαίου ποσού του ενός εκατομμυρίου διακοσίων εξήντα χιλιάδων (1.260.000) χρυσών λιρών και να πληροφορηθεί το Πανελλήνιο και προπαντός οι νεώτεροι των Ελλήνων, και να ακουστεί και η Altera Pars η οποία παραμένει παγίως, μονίμως, και επικινδύνως βωβή. Προσθέτω ακόμα εδώ, ότι οι Ιταλοί ενθυμούντο κατά καιρούς την πόλη της Καρδίτσης και επέστρεφαν με το Ιππικό τους σ' αυτή. Οι Ελασίτες χωρίς να ρίξουν ούτε μία τουφεκιά, έσπευδαν να προστατευθούν στη χλωρίδα των υπωρειών στα βουνά των Αγράφων.
Τέλος, η Αριστερά αποσιωπά αιδημόνως, ότι τον Σεπτέμβριο του '43 - με τη συνθηκολόγηση των Ιταλών - οι Γερμανοί ανακατέλαβαν τη πόλη της Καρδίτσης και παρέμεινε στην κατοχή τους μέχρι τον Οκτώβριο του '44, ότε και αποσύρθηκαν από τη χώρα μας.
Με την συνθηκολόγηση της Ιταλίας το Σ/βριο του '43 η Ιταλική Μεραρχία Pinerolo εδρεύουσα στην πόλη των Τρικάλων Θεσσαλίας, παρέδωσε ολόκληρο τον οπλισμό στον ΕΛΑΣ, ο οποίος κατέστη ανεξάρτητος από οπλισμό από το συμμαχικό Αρχηγείο Μέσης Ανατολής και αφού παραβίασε τη συμφωνία περί κοινού Στρατηγείου στο οποίο, ως γνωστόν, συμμετείχαν όλες οι αντιστασιακές οργανώσεις (ΕΑΜ, ΕΔΕΣ, ΕΚΚΑ και ΠΑΟ) το οποίο είχε την έδρα του στο ορεινό χωρίο Περτούλι, αμέσως και χωρίς χρονοτριβή, ενήργησε επίθεση την 9/10/1944 για να διαλύσει την μη αριστερή απελευθερωτική οργάνωση του ΕΔΕΣ (Ν,ΖΕΡΒΑ) η οποία είχε αναπτύξει αντάρτικο σ' όλο το χώρο της Ηπείρου. Ο Εμφύλιος αυτός σπαραγμός διήρκησε επί πεντάμηνο, ήτοι μέχρι 29/2/1945, ότε υπεγράφη η συμφωνία της Πλάκας Μυροφύλλου.
Παραλλήλως εξαπολύθηκε από μέρους του ΕΑΜ ένας εκτεταμένος και άγριος διωγμός κατά των μελών των αντιπάλων οργανώσεων, με συλλήψεις, ξυλοδαρμούς, φυλακίσεις (στρατόπεδο Μεζήλου) και το χειρότερο με εκτελέσεις άνευ βεβαίως δίκης. Κατά το 1944, και μόνο στη Θεσσαλία, χάθηκαν με βασανιστικό θάνατο από αντάρτες του ΕΛΑΣ περισσότεροι των οκτακοσίων Θεσσαλών (Βλ Λ. Καταφυγιώτης "ΟΙ ΑΝΤΑΡΤΑΙ" σελ. 78).
Ο παραπάνω συγγραφέας στη σελ. 69 αναγράφει: "Καλά
καθούμενα, καθώς ξένοιαστα κάθονταν στα σπίτια τους, συνελαμβάνοντο
μόνιμοι αξιωματικοί και άλλοι πολίτες από αντάρτες οδηγούντο προς
ανάκρισιν. Μετά δυο τρεις ημέρες εμαθεύετο ότι εκτελέσθηκαν. Όσοι δεν
εκτελούντο, εσύροντο επί μήνας δεμένοι ανά τα χωριά και παντοιοτρόπως
εξευτέλιζοντο, ( Τον εξευτελισμό αυτό υπέστη και ο Στεφ.Σαράφης - ο μετ'
εμπτυσμού κατά Γ. Καρτάλη- μετέπειτα αρχηγός- μαριονέτα του ΕΛΑΣ) με την
κατηγορίαν, ότι ήσαν προδόται, ότι παραβίασαν τον όρκο των, ότι ήσαν
επικίνδυνοι αντιδραστικοί και εχθροί του λαού!.." στον οποίο η
Αριστερά συμπεριεφέρετο ως εάν να ήτο ιδιοκτησία του. Έτσι γέμισαν τα
βουνά από ατομικούς ή και ομαδικούς τάφους από αγνούς Έλληνες πατριώτες.
Ενδεικτικώς αναφέρομαι εδώ μόνον στις γνωστές ομαδικές εκτελέσεις όπως:
στο Κακοβούνι Φενεού, Στιμάγκα, Πηγάδα Μελιγαλά, Τρύπα Τατάρνας, Κιλκίς,
Κλήμα Δωρίδος, Βρόντου Σερρών, όπου στην περιοχή Μυρίνης,
ο συντ/ρχης Ιωάννης Παπαπέτρου επικεφαλής μεγάλης
ομάδας ανταρτών της ΠΑΟ (Πανελλήνιος Απελευθερωτική Οργάνωση) Μακεδονίας
συμπλέκεται μετά του Βουλγαρικού Στρατού κατοχής και αιχμαλωτίζεται. Οι
Βούλγαροι παραδίδουν τον Συντ/ρχη Παπαπέτρου και τους 300 συνεργάτες του
αγωνιστές στον ΕΛΑΣ και ο ΕΛΑΣ θανατώνει και τους 300 παρά τη Βρόντου
Σερρών- Υπάρχει και σχετικό Μνημείο στον τόπο εκτελέσεως που μαρτυρεί την
προδοτική "αντιστασιακή"!!! πράξη των
Ελασιτών.(Βλ.βιβλίο Αθαν. Φροντιστή Ιστορία και προσφορά
της ΠΑΟ στην Εθνική Αντίσταση" εκδ, 1977 σελ. 166).
Τούτων ούτως εχόντων, ερωτάται ο κ Κούλογλου, εάν η πράξη αυτή του αντιστασιακού ΕΑΜ (ΚΚΕ) δεν καταμαρτυρεί, αδιαμφισβήτητα και χωρίς δισταγμό την άμεσο συνεργασία του με το Βουλγαρικό Στρατό κατοχής της Θράκης και Ανατολικής Μακεδονίας, ο οποίος, ως γνωστόν, συγκλόνισε συνθέμελα με τους βασανισμούς και σφαγές (Δράμα-Δοξάτο) των Ελλήνων της περιοχής αυτής και επεδίωκε τον εκβουλγαρισμό των με θεμιτά και αθέμιτο μέσα ;
Το ΕΑΜ (ΚΚΕ) απέφευγε τις μετά των κατακτητών συγκρούσεις - εκτός από κανένα αθώο και αναίμακτο γι' αυτό σαμποτάζ- προκειμένου να χρησιμοποιήσει ατόφια τη δύναμη του ΕΛΑΣ, χωρίς απώλειες και ξεκούραστη, μετά την απελευθέρωση τον Δ/μβριο του '44 στα δύο βασικά μέτωπο της Αθήνας με τα γνωστά "Δεκεμβριανά" και την εξόντωση της μη αριστερής απελευθερωτικής οργανώσεως ΕΔΕΣ (Ν.Ζέρβα).
Περαίνων την παρούσα και προς επίρρωση των αμέσως παραπάνω αναγραφέντων, παραθέτω την περί ΕΑΜ άποψη του πρύτανη της δημοσιογραφίας της εποχής εκείνης ιδρυτού της "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ" αείμνηστο Γ.Α. Βλάχο, ο οποίος επικαίρως είχε γράψει στις 25-9-1945 τα εξής: " Το ΕΑΜ δεν υπήρξε οργάνωση Εθνικής Αντιστάσεως, ούτε ηρωική, ούτε ελληνική, αλλά απλώς οργάνωση ταξική, που συνενοήθη με τους Βουλγάρους, που επήρε τα λεφτά των Εγγλέζων, που δεν συνηντήθη σε κανένα μέρος της Ελλάδος ποτέ με τους Γερμανούς και που εις το τέλος κατελήστευσε και κατέστρεψε και κατέσφαξε την Ελλάδα."
Αβιάστως επομένως συνάγεται εκ των προπαρατεθέντων μόνο Εθνική αντίσταση δεν δύναται να χαρακτηρισθεί η δράση του ΕΑΜ (ΚΚΕ) κατά την κατοχή, με την περιπτωσιακή απώλεια μερικών δεκάδων Ιταλογερμανών, ενώ συγχρόνως εβασανίσθησαν, εφυλακίσθησαν και εσφάγησαν χιλιάδες Έλληνες.
Ο Γέρος της Δημοκρατίας αείμνηστος Γ. Παπανδρέου, αναφερόμενος στα γεγονότα της εποχής εκείνης επαναλάμβανε παγίως, ότι" Το ΚΚΕ είναι το κόμμα του εγκλήματος και της προδοσίας." Αλλά και προσφάτως, η Ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης ψήφισε - με συντριπτική πλειοψηφεία - υπέρ της πρότασης ψηφίσματος- μνημονίου - το οποίο καταδικάζει τα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ του Κομμουνισμού, που η " Μαύρη Βίβλος" του Γάλου Στεφάν Κουρτουά αναβιβάζει για το σύνολο της Υφηλίου στον απίστευτο αριθμό των εκατό εκατομμυρίων νεκρών ( Βλ. " Η ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ" ΣΕΛ 44).
Τούτων ούτως εχόντων, ερωτάται ο κ Κούλογλου, εάν η πράξη αυτή του αντιστασιακού ΕΑΜ (ΚΚΕ) δεν καταμαρτυρεί, αδιαμφισβήτητα και χωρίς δισταγμό την άμεσο συνεργασία του με το Βουλγαρικό Στρατό κατοχής της Θράκης και Ανατολικής Μακεδονίας, ο οποίος, ως γνωστόν, συγκλόνισε συνθέμελα με τους βασανισμούς και σφαγές (Δράμα-Δοξάτο) των Ελλήνων της περιοχής αυτής και επεδίωκε τον εκβουλγαρισμό των με θεμιτά και αθέμιτο μέσα ;
Το ΕΑΜ (ΚΚΕ) απέφευγε τις μετά των κατακτητών συγκρούσεις - εκτός από κανένα αθώο και αναίμακτο γι' αυτό σαμποτάζ- προκειμένου να χρησιμοποιήσει ατόφια τη δύναμη του ΕΛΑΣ, χωρίς απώλειες και ξεκούραστη, μετά την απελευθέρωση τον Δ/μβριο του '44 στα δύο βασικά μέτωπο της Αθήνας με τα γνωστά "Δεκεμβριανά" και την εξόντωση της μη αριστερής απελευθερωτικής οργανώσεως ΕΔΕΣ (Ν.Ζέρβα).
Περαίνων την παρούσα και προς επίρρωση των αμέσως παραπάνω αναγραφέντων, παραθέτω την περί ΕΑΜ άποψη του πρύτανη της δημοσιογραφίας της εποχής εκείνης ιδρυτού της "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ" αείμνηστο Γ.Α. Βλάχο, ο οποίος επικαίρως είχε γράψει στις 25-9-1945 τα εξής: " Το ΕΑΜ δεν υπήρξε οργάνωση Εθνικής Αντιστάσεως, ούτε ηρωική, ούτε ελληνική, αλλά απλώς οργάνωση ταξική, που συνενοήθη με τους Βουλγάρους, που επήρε τα λεφτά των Εγγλέζων, που δεν συνηντήθη σε κανένα μέρος της Ελλάδος ποτέ με τους Γερμανούς και που εις το τέλος κατελήστευσε και κατέστρεψε και κατέσφαξε την Ελλάδα."
Αβιάστως επομένως συνάγεται εκ των προπαρατεθέντων μόνο Εθνική αντίσταση δεν δύναται να χαρακτηρισθεί η δράση του ΕΑΜ (ΚΚΕ) κατά την κατοχή, με την περιπτωσιακή απώλεια μερικών δεκάδων Ιταλογερμανών, ενώ συγχρόνως εβασανίσθησαν, εφυλακίσθησαν και εσφάγησαν χιλιάδες Έλληνες.
Ο Γέρος της Δημοκρατίας αείμνηστος Γ. Παπανδρέου, αναφερόμενος στα γεγονότα της εποχής εκείνης επαναλάμβανε παγίως, ότι" Το ΚΚΕ είναι το κόμμα του εγκλήματος και της προδοσίας." Αλλά και προσφάτως, η Ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης ψήφισε - με συντριπτική πλειοψηφεία - υπέρ της πρότασης ψηφίσματος- μνημονίου - το οποίο καταδικάζει τα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ του Κομμουνισμού, που η " Μαύρη Βίβλος" του Γάλου Στεφάν Κουρτουά αναβιβάζει για το σύνολο της Υφηλίου στον απίστευτο αριθμό των εκατό εκατομμυρίων νεκρών ( Βλ. " Η ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ" ΣΕΛ 44).
Δημοσίευση σχολίου